De route van de pelgrimstocht is uitgestipeld

29 augustus 2021 21:00

Bossche Kwek. Ik wist eigenlijk nooit echt wat het betekende tot ik met mijn Brabantse vriendinnen de zesde etappe aan het uitstippelen was. Als je het opzoekt komt er het geluid van vogels en het Grand Gala du Kwek naar boven in de zoekresutalten. Laat ik het er maar op houden dat het geluid van vogels en met name eenden het er het dichtsbij komt. Je stopt er een kwartje in en het stopt niet meer met kwekken. Zo kwamen wij dus al kwekkend aan in Den Bosch op 1 mei jl. Uiteraard vol trots op onze prestatie, maar opletten dat deden we nagenoeg niet op onze omgeving. Omdat ik van de andere etappes heb geleerd dat de natuur en stilte je het dichtsbij je 'eigen-ik' brengen, heb ik de kaart nog eens goed bestudeerd. Ook tijdens deze laatste etappe heb ik de meeste asfaltwegen kunnen inruilen tegen groene oases van rust en schoonheid. We lopen iets verder dan gepland, maar ik denk dat we door de adrenaline van de laatste meters deze extra stappen nauwelijks zullen voelen. Wellicht dat we een kleine eindsprint zullen moeten inzetten om het wekomstwoord van bisschop De Korte niet te missen, maar dat heeft ook wel weer zijn charme vind ik zelf. 

Stress, maar daarna een oase van rust

We beginnen de zesde etappe in Oud-Heusden. Het eerste gedeelte van de route geeft mijzelf wat stress, omdat ik het niet heel prettig vind om over een weg te lopen waar veel auto's rijden en geen fatsoenlijk voetpad is. En dit is zo'n weg. De N267 moeten we oversteken via de Vestingstraat en in de Elshoutseweg. Het is niet anders, dus we blijven aan de linkerzijde lopen. Over het fietspad tot het groen ons zwaaiend met al haar takken, blaadjes, bloempjes en grassprietjes toejuicht. En daarna beloof ik dat we zullen lopen door een oase van rust en groen tot aan 's-Hertogenbosch. 

Verschillende wegen, verschillende schoenen

Tijdens deze etappe is het een soort samenvatting van alle wegen, die we gedurende de andere etappes van de pelgrimstocht zullen trotseren. Verhard, gravel, zand, schelpen, gras, modder, hout, trappen en bruggetjes. Noem het en het is er. Al weken loop ik op geweldig lekkere wandelschoenen van Haglöfs, maar deze laten alles binnen wat ik maar tegenkom. Van mijn eerste paar heb ik vanwege de natte bedoeling tijdens het uitstippelen van de vierde etappe helaas afscheid moeten nemen. Roderick, mijn man, kon de geur er niet meer van waarderen dus ze moesten het veld ruimen voor een nieuw paar. Gelukkig waren ze nog te krijgen, maar ik ga mij binnenkort eens laten adviseren over water- en zanddichte schoeisels. Wellicht niet zo charmant, maar wel zo prettig. 

Hele GROTE muggen

Van het ene in het andere mooie natuurgebied komen we terecht. Het is echt prachtig en zo gevarieerd. Maar natuur kent naast regenbuien, windhozen en sneeuwbuien ook nog andere ongemakken tijdens het wandelen. Iets waar ik totaal niet over nagedacht had en dus niet op voorbereid was, muggen. Jawel, niet van die kleintjes. Nee, in en rondom 's-Hertogenbosch is alles groot. De Bossche bollen, de worstenbroodjes, de borrelplanken en de Sint Janskathedraal. Alles is hier groot. Want gezelligheid is groots, dat zegt zelfs Guus Meeuwis. Dus de muggen zijn uiteraard ook groot. Het begon net nadat ik de IJzeren man was gepasseerd en werd gefascineerd door de stormbaan van de Lunettekazerne. Hetgeen mijn gedachte ook meerdere malen deed afdwalen bij de mensen in Syrië en Afghanistan. Ik kan er maar niet bij dat een aantal mensen gewoon niet de kunde hebben om er via het woord met elkaar eens te woorden. Dat een aantal mensen zo'n grote ellende kunnen veroorzaken en zoveel anderen mensen hierdoor hun huis en haard moeten verlaten. Na een aantal van deze gedachte te hebben laten paseren en het maken van een foto, zag ik een grote mug lekker genieten op mijn pols. Deze kan je rustig netjes van je afslaan, iets dat niet altijd het geval is bij verschillende situaties. Alleen een paar honder meter verder was het onmogelijk om nog rustig een foto van de route te maken. Een leger van tientallen grote muggen wist mij, als een soort vliegdekschip in een oceaan, snel te vinden as ik maar even stilstond. Niet gek met al dat water om mij heen, maar ik had er gewoon niet bij stilgestaan. Ik besloot sneller van houding te wisselen en zo snel mogelijk mijn weg te vervolgen om de laatste kilometers in kaart te brengen. Dit voorval leek heel onschuldig tot het moment dat de bulten verschenen. Vier nachten zonder al te veel slapen, vind ik wel wat heftig. Om maar niet na te denken over al die mensen die nu zonder huis, eten, en kleding op de vlucht zijn en nog steeds geen oog dicht doen. Dus volgende keer lavendelolie mee en gewoon weer op pad, want ik weet dondersgoed waarvoor ik dit allemaal doe. Ik hoop echt dat we samen een enorm groot verschil kunnen maken voor de mensen die nog in Syrië wonen en weer hun leven willen opbouwen. 

 

Flink wat kilometers in de benen

Ik denk dat ik na het eindigen van de pelgrimstocht 'Walk for Homs' de kleur groen even niet meer kan zien tot mijn tenen, voeten, kuiten, bovenbenen en billen genoeg rust hebben gehad. Het worden namelijk maar liefst 156 kilometer,  die wij door onze prachtige land mogen afleggen. Dat zijn er best wel wat. Ook bij mij schiet af en toe de geachte door mijn hoofd ga ik dit wel redden, maar dat ga ik zeker. Want samen kom je overal. Het is gewoon een kwestie van veel trainen, dus geef je snel om samen met mij, Corine (deelnemer) en Nita (deelnemer) te trainen via het Kloosterpad. Ik denk dat Bisschop de Korte het ook erg zal waarderen als wij niet in slaap vallen van vermoeidheid tijdens de speciale mis met zijn mooie woorden.

Geef je hier op voor om mee te lopen met de Pelgrimstocht

Geef je hier op om mee te lopen met de laatste etappe