De vierde etappe is zwaar, maar heel groen

Deze vierde etappe van de pelgrimstocht Walk for Homs start met de overtocht met de pont van Schoonhoven naar Gelkenes. Ik geniet nog even van de de wind in mijn gezicht, want deze etappe is een pittige. De wandeling gaat door weilanden, langs riviertjes, slootjes en molens. Ook hier wordt het klimmen geblazen. Niet alleen over hekken en bruggen, maar ook over de koeien en schapen, die het allemaal gewoon blijven liggen. Geweldig, want knuffelen met een koe of schaap stond nog op mijn verlanglijstje. 

Bertha 1, 2 en 3

Na de overtocht loop ik richting Nieuwpoort, om zo nog een vestingstad mee te pakken. Daarna vervolgt mijn weg door het groene Hollandse lanschap. Tijdens het uitstippelen van de tweede etappe heb ik al kennis mogen maken met het klimmen en klouter over hekken, dus deze trotseer ik dus nu vol enthousiamse en zelfverkerdheid. Na de derde klim wordt het iets uitdagender want Bertha 1, 2 en 3 liggen te zonnen in het hoge gras en nemen het hele pad in beslag. Ik besluit ze luid te begroeten, maar ter vergeefs er gebeurd niets. Niet eens een kleine beweging mag ik waarnemen. Dus ik stap over Bertha 1 heen. Dit deed zowel niets met Bertha 1 als 2, maar Bertha 3 sprong op en daar stond ik dan. In het hoge gras omringt door drie koeien. Terug wilde ik niet, dus er zat maar een ding op. Zo relaxt mogelijk over Bertha 2 stappen en Bertha 3 blijven aankijken. Dat werkte Bertha 2 en 3 veroerde zich niet. Nu moest ik nog een keuze maken, omdat Bertha 3 het gele pad blokkeerde. Door de sloot om Bertha 3 heen of haar vanuit te knuffelen met andere woorden een klein duwtje te geven. Het laatste leek mij het handigst, want ik wilde geen natte wandelschoenen. Het bleek te werken en Bertha 3 gaf mij de ruimte om haar te passeren. Hetgeen een prachtige foto opleverde met de nabij gelegen molen. 

Mijn gevoel volgen

Nadat ik bij de molen rechtsaf sloeg en de weg overstak om de straat over te steken bekroop mij een naar gevoel. Geen idee wat er nog aan de hand was, maar het gevoel bleef naarmate ik verder wandelde. Het leuke was wel dat ik een prachtige foto heb mogen maken van een koe, die mij vanuit zijn stal stond te bestuderen. En dat ik door twee eenden werd begroet. Toen ik later weer in het groen terecht was gekomen en drie hekken had getroseerd, besloot ik eens even goed te kijken of dit wel de juiste route voor de pelgrimstocht zou zijn. Het antwoord is nee. Ik bekeek de kaart nog eens goed en zag een veel beter en mooier alternatief. Met dit alternatief hoeven we slechts enkele meters over een verhard wegdek te lopen en sluit heel mooi aan op het punt waar ik nu stond. 

Gras tot aan mijn heupen

Na een kleine stop in Ottoland vervolgde ik mijn weg richting het groen. Eenmaal daar aangekomen zag ik dat het gras een lekkere groeispurt had gemaakt. Het was nauwelijks zichtbaar, maar er liep een pad doorheen, dus ik besloot deze uitdaging aan te gaan. Na een paar meter stond het gras ongeveer tot aan mijn heupen en was er niets meer te zien van dit pad, dus creeerde ik mijn eigen route. Na ongeveer een kilometer zag ik een weg naar links. Even twijfelde ik of ik deze weg zou inslaan. Het duurde slechts even om mij te realiseren dat het nu augstus is en het gras waarschijnlijk in april niet tot aan onze heupen zal staan. Ik besloot de 'weg' te vervolgen en door te ploeteren door dit prachtige groene landschap. 

Groen of asfalt

Na deze ervaring en doorweekte schoenen kreeg ik de keuze mijn weg door het groen  of een geasfalteert fietspad richting Giessenburg. Ik koos voor het laatste om mijn voeten wat rust te geven. Daarnaast zie ik ook alleen maar prachtig groen, koeien, schapen en paarden om mij heen. Voor mij uit liep een man met een lekker tempo. Eenmaal bij Giessenburg passeerde ik hem, omdat hij bekende was tegengekomen. Ik hoorde de vriend vragen of hij al een nieuwe wandeluitdaging had voor volgend jaar. Uiteraard kon ik het niet laten om te roep: 'Ja, Walk for Homs!' en begon te lachen. Het ijs was gebroken en we liepen samen door Giessenburg, waar hij woont. Na het verlaten van Giessenburg wandel ik weer door het groen richting Gorinchem. En daar valt mijn oog op een bord. 

Welkom wandelaar!

Kom verder en geniet van de natuur, de rust en de ruimte. Alleen is dit niet onderdeel van de pelgrimsroute, maar het klinkt verleidelijk om toch af te slaan. Alleen op de kaart van de wandelapp Komoot en Google Maps staat deze route niet aangegeven, dus weet ik niet waar deze uitkomt. Omdat ik niemand in de buurt zie om dit even aan te vragen besluit ik door te lopen. Als ik bij het spoort ben aangekomen en het industriegebied zie waar ik langs moet lopen heb ik direct spijt van mijn besluit. Maar er loopt wel iemand met haar hond, dus wellicht kan zij mijn vraag beantwoorden. En dant kan zij. De route loopt dwars door het groen en dichtbij het punt waar ik nu heen loop. Ik besluit gewoon verder te lopen en straks ook deze route verder in kaart te brengen. 

Schaapjes op het droge

Na het verlaten van het industriegebied en het oversteken van het spoor staat er weer een hek voor mij. Ik klim er overheen en sta midden op de dijk, die mij zal leiden naar Gorinchem. Ik loop dwars door een kudde schapen. Ze vinden het allemaal prima dat ik zo dichtbij langs ze loop, want een enkeling staat op en gaat een meter verder op weer liggen. Echter de gansen rennen en vliegen direct alle kanten op zodra ze mij zien. Ik passeer nog drie hekken en stap dan binnen in de prachtige vestingstad Gorinchem. Ik loop over de vestingswal richting de Linge om via deze rivier de prachtige huizen te bewonderen en richting de haven te lopen om deze etappe te beindigen. 

Het wordt een prachtige route en wat kijk ik uit naar volgend jaar om de pelgrimstocht Walk for Homs te lopen samen met alle andere deelnemers.